Gouden Tempel / Jaipur / Taj Mahel

Hallo Allemaal, hierbij ons tweede verslag.
Ik heb de foto’s van het eerste verslag ook geplaatst.

Dag 6 : woensdag 22 februari : Amritsar

Amritsar is de hoofdstad van Punjab, de provincie waar de Sikhs vandaan komen.
De Sikhs-mannen zijn herkenbaar aan hun speciale tulband, waaronder hun ongeknipt haar zit, ze hebben allen een baard (liefst ongeknipt) en in India zelf hun (mini-)zwaard op de zij.
We werden bij het hotel opgepikt door een gids, een hogere horecaschool student. Eerst bracht hij ons naar Jallianwalla Bagh, het binnenplein waar de Engelse generaal Dyer in 1919 een grote groep bijeengekomen Indiërs liet neermaaien. Degenen die de film Ghandi gezien hebben, kunnen zich het mogelijk nog herinneren : de smalle, enige toegangssteeg, je loopt door die steeg en dan de grote oppervlakte van het grasveld, de soldaten aan de kant van de steeg en dan schieten op de hele mensenmenigte : je ziet gelijk weer de film voorbij draaien, je krijgt er weer de rillingen van, je ziet de kogelgaten nog in de muur zitten van de gebouwen rond het plein, zelf helemaal aan de verre overkant, nu besef je nog meer met hoe zwaar geschut die Engelsen tekeer zijn gegaan tegen ongewapenden; het is omdat de steeg te smal was, anders was er ook nog tankgeschut geweest. Je ziet de waterput waarin vele mensen sprongen in de hoop veilig weg te komen, maar met de dood moesten bekopen. En als je aan het eind van bezoek dan weer de woorden van de generaal leest, hoe hij zijn daad rechtvaardigde, dan krijg je toch een heel slecht gevoel.
Hierna liepen we naar een van mijn grootste wensen in India om te zien, de Golden Tempel (Hari Mandir), de grote heilige plaats van de Sikhs. Na het verplichte schoenen en sokken uitdoen, bedekten we allen ons hoofd, wasten de handen en liepen door een bassin. We kwamen op een groot binnenterrein, met de heilige tempel met gouden dak midden in het water, weerspiegeld in het water. Een mooi gebouw, een mooi gezicht.
We liepen langzaam een rondje in het grote complex. Indrukwekkend was de eetzaal waar alle pelgrims (en waarschijnlijk ook de nodige armen) gratis eten krijgen, vele tienduizenden per dag. Het overheersend geluid was het gekletter van de grote stalen meervaksborden. We zagen de hele grote stalen bakken waarin het eten werd klaargemaakt: rijst, 2 soorten groenten, yoghurt-toetje. En 1 van de bakmachine’s voor roti’s die zo’n vijf duizend per uur maakt. Tijdens het lopen zag je overal biddende pelgrims liggen/zitten.
Aan het eind van onze tocht dronken we er belastingvrij cola, wel 7,5 ct per flesje kostte het.
Later in de middag reden we naar de Pakistaanse grens, op 28 kilometer van Amritsar; het is de enige actieve grens tussen de aardsvijanden Pakistan en India. 32 km verder ligt dan weer Lahor.
Een goede 8000 bezoekers komt iedere dag hiernaar toe om de ceremonie van het wisselen van de wacht te zien en het strijken van de vlag. Het gaat gepaard met veel (schijn-agressief) vertoon (lees haantjesgedrag tussen 2 landen); de activiteiten worden uitgevoerd met grote vaardigheid en precisie door de veiligheidstroepen aan weerszijden van de grens.
’s Avonds lieten we ons nog een keer naar de Gouden Tempel rijden. In de tempel zelf ligt het heilige boek van de Sikhs. De rij in de ochtend was wel anderhalf uur wachten lang en dat hebben we dus niet gedaan, nu vanavond konden we in 1 keer doorlopen. We raakten binnen en ook later op de avond diep beïndrukt door de diepe gelovigheid van de Sikhs. Rond het boek waren vele mensen hun gebeden aan het zeggen, dankuitingen aan het plegen, zichzelf besprenkelen met water van het heilige meer. We bleven nog tot de laatste ceremonie van de dag : het naar bed brengen in processieoptocht van het boek, ook dit is weer een bijzonder en indrukwekkend gebeuren.

Dag 7 : donderdag 23 februari : Amritsar – Jaipur

Het zit wel eens mee, het zit weleens tegen als je op vakantie bent: we moesten om 5 ’s morgens in de trein zitten, dus uiterlijk half 4 opstaan (als het aan de vervoerder had gelegen kwart voor 3, gelukkig heb ik hem kunnen duidelijk maken dat dat op mijn wekker niet voorkwam).
Het werd een rustige treinreis naar Delhi met vliegtuigallures, 2x koffie/thee en een ontbijt, zittend op bijna vliegtuigstoelen.
In Delhi werden we opgepikt door een vriendelijke, rustige chauffeur die ons de komende 15 dagen blijft rijden.
Ook deze rit verliep zonder weinig noemenswaardigheden, behalve dat Anita een echte maagdarmgriep kreeg en de reis een beetje voor jaffa meemaakte. Acupunctuur, medicatie niets hielp.
Wat opviel aan het landschap : hoe meer we naar Rajesthan kwamen, hoe droger het werd.
Op de hele route van Delhi naar Jaipur waren ze aan het werk, het verbreden van de autoweg (autoweg op z’n Indiaas, is dus dat alles er zich voortbeweegt, wat kan voortbewegen, inclusief kamelen).
Vanaf deze dag viel het op dat er heel veel bruiloften waren, blijkbaar hadden de pandit’s unaniem uitgezocht dat de sterren nu heel gunstig staan.
’s Avonds in het hotel rustig aan en af toe even naar dansen op bijna house-achtige muziek bij een bruiloft kijken (het was de mans kant en de eerste van de 3 dagen).
Overigens was het nog een hele kunst om voor Oesha een normaal bed te krijgen, dit en nog wat ongemakken, in duidelijk Engels (ja, ik leer het nog wel een keer) verwoord in een mail aan de organisatie in Delhi, maakte dat wij de laatsten waren die door dit reisbureau daar geboekt zijn.

Dag 8 : vrijdag 24 februari : Jaipur

Angelique had er voor gezorgd dat we de gids kregen, die zij altijd heeft; een hele vriendelijke, rustige man (bleek dit slechts als freelancer te doen, zijn eigenlijke beroep is advocaat en zijn roots liggen in Punjab); het werd dus weer een leerzame dag.
Jaipur, is de hoofdstad van Rajasthan en is bekend als "De roze stad" om de kleur van de gebouwen in de oudstad. Het is een levendige, gezellige stad met vele soorten van mensen, van heel arm tot heel erg rijk.
We maakten een korte kennismakingstoer door de stad, om daarna te beginnen met een bezichtiging van het Amer Fort. De tocht naar boven begon vanaf de voet van de rots met een rit op een olifant. Het fort is een van de vele indrukwekkende maharadjapaleizen van Rajasthan, veel van het moois van dit fort (miniaturen geschilderd op de muren voorstellend jacht- en oorlogsscènes; edelstenen en spiegels die zijn ingebed in het gips) is helaas al weggeroofd in de 2 eeuw dat het leeg heeft gestaan.
Hierna bezochten we een stoffenzaak, waar we Kasjmir-sjaals en stoffen voor saree’s kochten. Daarna naar een goud- en zilversmid, waar de beide meiden ieder een ring kochten. ‘s Middags reden we langs het Paleis der Winden, een façade waarachter de prinsessen naar de feestelijkheden in de stad konden kijken, gevolgd door een bezoek aan de Govinda Devatempel en het City-Paleis/Maharadja-Paleis, deze laatste omvat een museum met textiel, wapens, tapijten, schilderijen en manuscripten en andere artistieke zaken. Een klein gedeelte van het paleis wordt nog steeds gebruikt door de Koninklijke familie van Jaipur. Ik kocht er een mooie tekening/schilderij voor mijn werkkamer.
Helaas was er geen tijd meer voor een langere stadswandeling om leuke mensen/situaties vast te leggen, want Jaipur is daarvoor een ideale stad. Gewoon nog een keer terug naar de heerlijke stad uit mijn vorige leven.

Dag 9 : zaterdag 25 februari : Jaipur – Fatehpur Sikri – Agra

Na nog langs een paar kleine bijzonderheden in Jaipur gereden te zijn, reden we rustig richting Agra. Onderweg maakten we nog wat leuke fotostops.
Een langere stop maakten we om Fatehpur Sikri te bezichtigen, gebouwd door Akbar in 1569 en werd 15 jaar later weer verlaten, dankzij het niet beschikbaar zijn van water; maar nog steeds is deze spookstad in een perfecte staat.
Na een snelle incheck en een iets vlotter regelen van een normaal, goed bed voor Oesha, gingen we snel door naar een licht en dansshow over het ontstaan van de Taj Mahal, het werd mooi uitgevoerd in mooie kostuums .

Dag 10 : zondag 26 februari : Agra : Taj Mahel

We moesten vroeg opstaan om tijdens zonsopgang bij de Taj Mahal te zijn. De Taj bezoeken is een hoogtepunt van je reis naar India en doe je het best bij zonsopgang of zonsondergang, we kozen dus voor het eerste.
Ook al was het voor mij de 2e x, het is en blijft een indrukwekkend gebouw. Zijn mooi stuk architectuur, zo ontzettend veel en mooi marmerinlegwerk en dit alles als monument/mausoleum voor de meeste geliefde van je 3 vrouwen. Het gebouw is geheel opgetrokken uit wit warmer en gebouwd door 20.000 ambachtslieden uit India, Perzië, Turkije, Frankrijk en Italië in 17 jaar tijd.
Hierna bezochten we het Agra Fort, net als in Delhi een Red Fort. Het is een van de vele gebouwen op onze reis waar de Hindoe en Moslim architectuur mooi met elkaar gecombineerd zijn. Eigenlijk hebben alle vorsten in ieder geval 1 Hindoevrouw en 1 Moslimvrouw. Het gebouw is van relatief veel faciliteiten voorzien voor een leven vol luxe en genot voor die tijd. In dit fort is ook ruim plaats gemaakt voor contact tussen vorst en inwoners. Het droevig verhaal bij dit fort is, dat de vorst die de Taj heeft laten bouwen, door zijn een van zijn zonen is afgezet en hier tot zijn dood gevangen is gehouden met uit uitzicht op de Taj.
Vervolgens bezochten we nog 2 grafmonumenten, waarvan 1 de ‘Baby Taj’ genoemd wordt.
Na de afloop van de sight-seeing lieten we ons nog wat door een riksja door de stad rijden en kochten o.a. een witmarmeren bord met eenzelfde soort inlegwerk als gebruikt bij de Taj, alleen de bewerking van het bord is nog een stuk fijner. Anita kocht nog een beddensprei en haar kwaliteiten als afdinger kwamen weer helemaal naar boven en dan heb ik nog het gevoel dat de winkelier er een aardige winst op maakt.

Dag 11 : maandag 27 februari : Agra – Orchha

In de planning stond dat we met de trein van Agra naar Jhansi gingen en daar door onze chauffeur weer werden opgepikt, de chauffeur zou daarvoor veel eerder vertrekken.
Ik zag hier zo het nut niet van en we zijn met de chauffeur samen uit Agra vertrokken. Het was een langere reis, waarbij onderweg geen ruststops mogelijk waren, de grootste afstand was over een nieuwe snelweg, waar die nog niet was, maakte gelijk duidelijk waarom dit een tijd geleden niet met de auto mogelijk was, toen moest je wel met de trein.
De rit eindigde in Orchha, bekend om zijn vorstenpaleizen met hele mooie architectuur. Naast de 2 paleizen hadden de vorsten ook mooie persoonlijke crematoria aan de rivieroever. We bezochten een Visjnu-tempel en de lokale markt, waarbij ik toch wel erg moest glimlachen van herkenning over hoe de kinderen identiek nu aan Oesha en in het verleden aan Iris producten (nepsieraden) probeerden te slijten en gingen onderhandelen.
Oesha had deze dag ook opvallend veel aandacht van de Indiase jongens: stiekem of openlijk foto’s maken, gesprekjes aangaan.

Groeten Oesha, Anita & Henk