Onze eerste opgedane indrukken

Hierbij ons eerste verslag, sorry het is nu al een beetje lang geworden, maar er is ook zoveel te vertellen. De foto's komen later. Met elkaar maken we per dag ruim 400 foto's, ik ben nog even bezig met uitzoeken :).

Dag 1 : vrijdag 17 februari : Schiphol – (Parijs –) Delhi

We werden ’s ochtends (heel) vroeg door Peter naar Schiphol gebracht, waar het inchecken vlotjes verliep, ook met 3kg overgewicht p.p. bleek het geautomatiseerd inchecken geen probleem.
Omdat we voor Oesha apart geboekt hadden, ging zij met een andere vlucht dan wij.
Wel vreemd dat je hier afscheid van Oesha neemt om elkaar later in Delhi weer te treffen. Beide vluchten verliepen voorspoedig, Oesha was net iets eerder geland dan wij, dus we konden zonder oponthoud door naar de taxi die ons naar het hotel bracht. Op het vliegveld kregen we nog van onze contactpersoon (een heel vriendelijke man) alle reisbescheiden.
’s Nachts was het slecht slapen door constant hondengeblaf en –gejank.

Dag 2 : zaterdag 18 februari : Delhi

We hadden maar 1 dag en we wilden Oesha veel van de hectiek van Delhi laten ervaren/voelen/proeven/ruiken.
Daarom lieten we ons door een tuktuk, in een rit van ruim 3 kwartier, naar Chandni Chowk brengen, het oudste gedeelte van Delhi, met zijn vele nauwe straatjes met heel veel winkeltjes en kraampjes. Wat een hoop viezigheid en hoe verder op de dag, hoe drukker het werd, je liep vast en nam je voor een stukje de riksja dan stond die soms lange tijd stil, we zagen honderden saree-winkels, winkeltjes met allerlei typisch Hindoestaanse dingetjes van mode-attributen tot spullen voor kerkdiensten en huwelijksfeesten (veel Hindoestanen uit Nederland doen hier hun inkopen als ze in Nederland een originele Hindoestaanse bruiloft hebben, zeker voor de KLM-ers met hun IPB een goedkoop inkoop-uitje).
Na een paar uur slenteren en een keer tussendoor lekker en eenvoudig eten, eindigden we via de grootse specerijen markt, wat een drukte en wat een gesjouw met handelswaar, er wordt wat verhandeld en dan te bedenken dat het grootste vervoermiddel wat er mag komen de toektoek is, in de straat met veel goud- en zilversmeden.
De bedrijvigheid, de mierennestgevoelens, de kleurenrijkheid van de vrouwen, de mooie doorleefde bruine gezichten, het grote verschil tussen arm en rijk, het blijft een steeds weer een giga-ervaring voor me.
Hierna vertrokken we naar Karol Bagh een gezellige, drukke winkelbuurt met leuke winkels en restaurants.
Hier kochten we voor Oesha een salwar (leuk als ze ook bij India passende kleding heeft) en Anita kocht er gelijk eentje voor haar. Deze moesten beiden nog iets vermaakt worden, die tijd benutten we mooi om te eten mijn lievelingsrestaurant (was er pas 2 keer geweest) daar. Beide keren vandaag gaf Oesha ook aan, nog nooit zo lekker Indiaas gegeten te hebben.
Hierna lieten we ons door een taxi naar huis brengen, iedere keer is het weer een sport om af te dingen.
Na afloop keek Oesha terug op een indrukwekkende dag, met veel kleurrijke mensen, wat een ervaring. Het was een leuk gezicht hoe Oesha zo ontzettend werd aangekeken/nagestaard, veel (in het Hindi) werd aangesproken. Met Iris en haar mooie blonde haren een paar jaar geleden was het wel te verwachten, Oesha deed er niets voor onder, ondanks haar Hindoestaanse kleur, straalde ze toch iets ongewoons uit, grappig. En gelijk de eerste dag merkte ze al hoe erg ze het vindt thuis geen Hindoestaans geleerd te hebben.

Dag 3 : zondag 19 februari : Delhi – Haridwar

We werden om 8 door de chauffeur van de komende 3 dagen opgepikt en hij bracht in een voorspoedige rit naar Haridwar ("Gateway to God", een van de zeven Hindoepelgrimsteden). Het leuke van deze rit was dat je nu merkte hoe groot Delhi is, moet eigenlijk ook wel, een stad op zich met meer inwoners dan heel Nederland. En dan vinden die Nederlanders zich zo belangrijk in de wereld, terwijl ze eigenlijk slecht een rijstkorrel op de wereld zijn. Je bedenkt je dan, hoe grote logistieke operatie het is om zo’n stad van alle levensbehoeften te voorzien. Wat me opviel, was je ook in de buitenwijken, zoveel armoede, zoveel toektoeks/riksja’s zag, ondanks de nieuwere opzet, voor Indiase begrippen veel luxe t.g.v. de Comman wealth games 2010.
Anita begon tijdens de rit Ramdew wel erg te missen, hij zou het zo naar zijn zin met de chauffeur gehad hebben, veel praten en vragen in het Hindi. Voordeel was dat Oesha nu voorin kon zitten, i.p.v. mij achterin de kattenbak :).
Hoe dichter we bij Haridwar kwamen, hoe meer hardlopende jongemannen we tegen kwamen die begeleid werden door allerlei vormen van voertuigen, het bleek een estafetteloop te zijn naar hun woonplaats verderop. De jongens liepen alleen in een short op blote voeten met een zak bij zich, in die zak zaten heilige attributen.
Langzamerhand zagen we ook veel mensen met feestbogen lopen (vgl. kleine Palmpasenbogen), dit i.v.m. de feestdag morgen.
Ons hotel was een mooi Heritage-gebouw, waar we een luxe kamer kregen, de achterkant van het hotel keek uit op de Ganges (Ganga). Oesha en Anita gingen zichzelf gelijk ritueel besprenkelen.
Hierna aanschouwden we de apen die er overal liepen, er liepen er 2 langs Anita, eentje trok aan haar broekspijp en de andere rukte aan haar tas en beet ineens zo venijnig in haar bovenarm, ik was zo perplex, zoveel venijn in de gelaatsuitdrukking van die aap, dat ik niet durfde te slaan naar de aap en ook vergat een foto te nemen. Iemand van het hotel sloeg de aap met een dienblad weg. Gelukkig was er geen wond (door haar vest heen). Wel werd in de loop van de avond de arm steeds blauwer, kijken of de Arnica van Trudy snel zijn werk doet, zo zie je maar weer dat het goed is om thuis alle injecties te nemen, anders had je nu mooi naar een Indiase dokter gekund voor een tetanus.
Gelijk hierna ontmoeten we Hindoestanen die toch wel een erg bekende taal spraken, het waren een moeder en 2 dochters ook uit Nederland.
We wandelden wat door het stadje heen, wat Oesha omschreef als veel leuker, wat dorpser dan Delhi. We kochten wat dingetjes en zagen vele bijzondere typetjes lopen, ook weer velen met die feestbogen. Oesha had voor de wandeling haar nieuwe salwar aangetrokken en voelde zich daar duidelijk beter in tussen de mensen.
We zagen o.a. veel mensen in de rij staan om met een kabelbaan naar een mandir te gaan, helaas kwamen wij er niet aan toe om het te doen. In de winkeltjes daar lagen vele rode poedjazakjes met attributen om boven een poedja te doen. Anita kocht er materiaal om een tika (Hindoestaanse versiering tussen de beide wenkbrauwen) van poeder te maken.
Om half zes werden we opgepikt door een gids die ons naar het ritueel langs de Ganges bracht, de Ghat Har-ki-Pairi, en daarin begeleidde. We deden een poedja (kerkdienstje) met de gebruikelijk rituelen (met gebeden, bloemen en vuur), de waterbesprenkeling van de heilige rivier en als afsluiting het op het water zetten van een tot bootje gevouwen groot blad met daarin veel gekleurde bloemblaadjes en een kaarsje, die dan door de snelle waterstroom werd meegenomen (Arati-ceremonie). Je kreeg tijdens het lopen daar, toch wel een hoog Lourdes-gevoel, zoveel soorten lege plastic jerrycans waren te koop, die mensen dan vulden met Ganges-water.
Het geheel maakte een grote indruk op ons, het gebeuren, de vele mannen die te water gingen, de mensenmassa (40.000, hier echt geen crowd-management). Heftig waren de vele bedelaars, die veelal zwaar gehandicapt zijn.
We zijn Rosita en Ramdew erg dankbaar dat zij deze plaats op de trip ertussen hebben gezet.
We eindigden de dag met een vegetarisch lopend buffet in het hotelrestaurant, gezien de heiligheid van de plaats wordt er ook geen alcohol geschonken; er zullen nu vast wel lezers zijn die Oesha of mij kennen en zich verbazen : ja het ging goed.

Dag 4 : maandag 20 februari : Haridwar en Rishikesh (Maha Shivaratri)

Vandaag is de dag van Maha Shivaratri (De nacht van Shiva), een Hindoefeestdag en de reden dat we juist deze dag in Haridwar wilden zijn. Maar helaas we hebben er (bijna) niets van meegekregen.
We konden relatief uitslapen, omdat de gids pas om 10 uur bij het hotel zou komen.
Deze dag stond in de beschrijving dat er een halve dagtour zou zijn, het werd een lange dagtour. We bezochten vele ashram/asjram eerst in Haridwar later in Rishikesh.
Harikh/.dwar is meer een religieuze plaats en Rishikesh is meer een heilige plaats, waar veel over de Hindoe-heiligen te vinden is, ook zijn er veel intensieve yoga-opleidingen, je ziet er ook beduidend meer Westerse mensen dan in bv. Haridwar.
Iedere ashram heeft zijn eigen tempel, niet direct om een dienst te doen, meer voor een grote beeldenshow; je krijgt bijna het idee dat de ashrams met hun tempels tegen elkaar opbieden. Wat we o.a. zagen waren 2 spiegeltempels, de grootste ashram in Haridwar (5000 slaapplaatsen) en de oudste in Rishikesh. Wat opviel was de schoonheid van alle. In deze ashrams slapen pelgrims rond de 3 nachten, ze kunnen er godsdienstige dingen doen, ze doen er vrijwilligerswerk op allerlei fronten (bv. keuken, schoonmaak, medisch taken, onderwijs). De gaarkeuken is gratis, je zit dan in grote hallen op de vloer, eventueel kun je ook in het restaurant tegen een luttel bedrag iets luxer eten krijgen. Je kan er gratis verblijven, je kunt er ook een donatie doen.
We zagen er bv. bruiloften, kaalscheren van de oudste zoon. Wanneer je dit thuis doet zijn er hoge kosten aan verbonden, hier kun je het zo goedkoop doen als je zelf wilt.
M.n. voor Oesha, maar ook voor mij was de dag zeer leerzaam, we leerden heel veel over de Hindoegoden en het verhaal er omheen. Oesha omschreef het als een sprookje. Gisteren en vandaag leerden we ook de nodige gebedsrituelen.
We liepen er over de hangbrug (Lakshman Jhoola) en na een lange dag met heel veel indrukken, keerden we laat terug in Haridwar. Waar de meiden gelijk naar het hotel gingen en ik nog even naar de Ghats, in de hoop nog iets te kunnen fotograferen, wat ik gisteren niet heb kunnen fotograferen. Ik had pech, alles was weg, wel kon ik nog het eind van een Shiva-verering-ceremonie meemaken en flitsen.

Dag 5 : dinsdag 21 februari : Haridwar – Amritsar

's Morgens maakten we een wandeling van 3 uur langs de oevers van de Ganges, we liepen langs de honderden tenthutjes, waar de bijna armsten in woonden, de nog armeren hebben niets, soms een deken en slapen in de open lucht.
Overal werden poedja’s gehouden aan de oever, vaak was de oudste man daarbij kaalgeschoren (volgens mij gebeurd dat alleen wanneer 1 van de ouders is overleden). Veel mannen namen een bad, de vrouwen gingen tot de kuiten en overgooiden zichzelf met water. We werden overal aangesproken, vaak voor de gezelligheid, maar ook heel vaak voor geld en soms eten, wat een bedelaars, wat een armoe. Mijn grote fotoliefde om die mooie doorleefde gezichten te fotograferen, lukte niet erg, of je geneerde je, maar meestal wilde de mensen geld zien.
Hoe dichter we bij de Ghat kwamen, hoe drukker het werd aan de waterkant, het krioelde van de mensen die ceremonies deden, hele families, was zo leuk om daar tussen heel lang stil te staan en alleen maar te kijken en alles op je af te laten komen.
Hierna werden we door de chauffeur naar de trein gebracht, die ons naar Amitsar gaat brengen. We zaten in een open rijtuig, met alleen fauteuils. Wel had ik nog even tijd om bij andere treinen te kijken hoe mensen daar 2 hoog opgestapeld zaten. Voor de foto is het jammer dat ze tegenwoordig niet meer buiten de trein mogen staan/hangen/liggen.
De reis voerde langs vele dorpjes en steden en heel veel akkerbouw, zo te zien in dit gebied weinig onontgonnen grond.
Om 22 uur kwamen we in Amritsar aan, waarna we snel in het hotel waren en gelukkig nog goed warm eten konden krijgen.