De bijzondere, indrukwekkende Galapagos

Wat ik vergeten was in het vorige verslag, was dat alle kandidaten van Miss Ecuador verkiezingen in hetzelfde hotel waren, ik dacht een mooie foto voor mij ertussen (vooral voor degenen die mij opa menen te moeten noemen), maar Anita wilde er niet aan meewerken :). Geen foto dus, was wel een mooi contrast geweest met een foto van mij naast de zeeleeuwen. Overigens gaf de aanwezigheid van deze meiden wel een veilig gevoel, ze sliepen op dezelfde gang als wij en daardoor was er de hele nacht bewaking.
Ook sliep in het hotel de nationale selectie judo, wat een klerenkasten en wat een schrieletjes zaten ertussen.

Zondag 6 maart dag 16

We vertrokken relaxt en op tijd van het vliegveld van Guayaquil naar de Galapagos (1000 kilometer uit de kust, anderhalf uur vliegen), het eiland Isla Baltra.
Er kwamen 5 vliegtuigen (meer opstelplaatsen zijn er ook niet) ongeveer tegelijk op Baltra aan, het werd dus lang wachten tot we door de incheck + betalen hoog parkentree heen waren. Toen we klaar waren, was ons vliegtuig ondertussen al weer lang vertrokken.
We werden opgewacht door de gids en toen we compleet waren (9 van onze oorspronkelijk groep + 6 anderen) werden we door een bus naar de boot gebracht. De Guantanamera wordt ons honk deze 5 dagen.

De boot ging varen en wij kregen eerst een lunch en daarna vertelde de gids de regels van de boot en strikte regels van het Nationaal Park.
Hierna gingen we aan wal bij Playa Bachas en zagen gelijk kolonies krabben en veel lepelaars, die naar vis doken. We zagen wat vogels en sporen en kuilen van schildpadden die eieren hadden gelegd. We sloten af met wat proefsnorkelen.
Voor het avondeten kregen we de briefing voor de volgende dag.
De opzet is dat de gids iedere avond een briefing geeft waarin het programma voor de volgende dag wordt doorgenomen. Bij elk eilandbezoek worden we met kleine bootjes, de 'panga', op het land afgezet. De landingen kunnen droog (direct aan wal stappen) en nat (via het water lopen) zijn. De gids leidt ons rond, vertelt van alles over flora en fauna en vooral de specifieke/unieke wetenswaardigheden van de Galapagos; verder wordt er tijd besteedt aan zwemmen, snorkelen, zonnen, extra foto's maken.
De (vaar)afstanden tussen de eilanden zijn groot waardoor er voornamelijk 's nachts gevaren wordt, met als voordeel dat je overdag kunt genieten van al het moois dat de Galapagos te bieden heeft. Iedere ochtend staat er een ontbijt klaar en 's middags en 's avonds een warme maaltijd.

Na het avondeten, zagen we in het donker nog genoeg vis langs de boot zwemmen, op het achtergedeelte en op de 2 kleine bootjes stonden (in het donker dus) ook lepelaars te turen naar prooi, met veel succes.

Maandag 7 maart dag 17

's Ochtends om half 4 werd het anker gehesen en anderhalf uur gevaren (iedereen wakker door het motorlawaai en de golfslag).
Na het vroege ontbijt voeren we met de Pangas naar Plazas, voor de eerste echte wandeling. Het ontvangstcomité, bestaande uit een familie zeeleeuwen, stond al klaar (en dit zal zo bij ongeveer iedere landing zijn). Er wordt gezegd dat ze graag en goed poseren, nou dat is wat overdreven, ze blijven gewoon liggen of doen hun dingetjes, zonder zich te storen aan de bezoekers, de mannetjes laten je niet dichter dan 2 meter komen, de vrouwtjes en de jonkies wisselt erg. We hebben ons uiterste best gedaan om een patroon te vinden hoe moeder en kind elkaar vinden, daar zijn we niet uitgekomen, evenals de bedoeling van de schaapachtige kreten die geuit worden. Af en toe komt er een moeder aan land, slaakt een kreet en een dolgelukkig jonkie komt letterlijk aanstormen. Normaal zie je de beesten 3 – 4 passen zetten en dan weer neerploffen, ze blijven dan liggen of ze gaan na een minuut weer 3- 4 passen verder.
De wandeling voerde ons door een landschap van cactussen, we zagen de nodige landleguanen, een aantal gemaskerde Jan-van-Genten, een scholekster die een kuiken had en een aantal Swallow-tailed meeuwen, verder weer lepelaars en een paar fregatvogels.

Hierna terug aan boord en vervolgens twee uur varen over open water, waarbij we lekker konden lezen en lunchen en daarna siësta.
We lagen voor Isla Santa Fé. In de middag gingen we eerst snorkelen tussen de zeeleeuwen (op een gegeven moment was een jonkie met zijn snuit op een meter van mij vandaan (gaaf hè), ik was te overdonderd om een foto te maken) en veel verschillende soorten tropische vis, Anita werd door de gids op sleeptouw genomen en zag een groene zeeschildpad.

Hierna gingen we terug aan boord om ons daarna af te laten zetten op Santa Fé, midden tussen de zeeleeuwen, je struikelde er gewoon over.
Dit eiland heeft weer een eigen soort landleguanen, we zagen blauwvoet Jan-van-Genten met hun jonkies, allerlei soorten vinken (o.a. het hele kleine Darwin-vinkje) en mooie cactussen.

Na het diner en de briefing vertrok de boot gelijk en de golfslag was zo heftig dat iedereen gelijk naar bed ging (velen met een pilletje).

Dinsdag 8 maart dag 18

Na het ontbijt voeren we naar Isla Española, waar we een wandeling maakten over Gardner Bay.
We zagen weer veel zeeleeuwen, verder de marineleguaan (een mooi gekleurde leguaan en de enige leguaan die in water kan verblijven), verder zag ik een broedende scholekster. Op het laatst zagen we nog 3 mooie, jonge haviken.

Hierna snorkelden we rondom de Turtle Rock, we zagen veel tropische vissen en een enkele zeeschildpad, Anita werd dit keer door de kapitein himself op sleeptouw genomen en zag met hem tonijn en een grote groep roggen. Anderen zagen nog een haai.

’s Middags maakten we een wandeling op Punta Suarez, de andere kant van het eiland.
Wederom werden we ontvangen door heel veel zeeleeuwen en horden marineleguanen die boven op elkaar op de rotsen lagen te zonnen. We zagen vele blauwvoet Jan-van-Genten en gemaskerde Jan-van-Genten met kleintjes en de grootste soort Lava Lizards, voor de albatrossen waren we een maandje te vroeg. Er waren een paar mooie uitzichtpunten, waar we de mooie, hoge golfslag konden bewonderen en we hoorden en zagen het water omhoog spuiten alsof het een geiser betrof. Dit fenomeen wordt veroorzaakt door de lavatunnels waar, door de wisseling van het tij, het water in en uit wordt geperst.

Woensdag 9 maart dag 19

’s Ochtends maakten we een wandeling op Isla Floreana. Het is een eiland met duidelijk meer begroeiing: struiken en bomen. De bedoeling was vele flamingo’s te zien, echter om onduidelijke redenen zijn ze soms weg en soms zijn er een paar, we hadden het geluk dat er aan de overkant van de lagune (het zoetwater meer) een aantal stonden. Echt dichtbij mochten we jammer genoeg niet komen.
We liepen door naar het volgende strandje en zagen daar grote sporen en kuilen van schildpadden die daar hun eieren hadden gelegd. Hierna liepen we op het strand een stuk het water in en zagen vele roggen zwemmen, echter door de schittering in het water moeilijk te fotograferen. Op een honderd meter afstand zag je in het water af en toe een koppie omhoog komen van een schildpad die daar aan het zwemmen was.

Na een korte stop op de boot gingen we snorkelen, we zagen mooi koraal en veel tropische vissen. De Panga bracht ons iets verderop, omdat daar meer kans op zeeschildpadden was, en ja hoor we hadden geluk, we zagen er een stel, Anita zwom een stuk met eentje op en later zwom er nog eentje onder ons door. Anita had ook nog een mantarog gezien; de rifhaaien lieten zich niet zien.

De middagwandeling was eerst een kort bezoek aan de Post Office, de oudste postbus die vroeger als 'doorgeefluik' werd gebruikt door piraten, walvis- en andere zeevaarders. Wanneer je een kaartje in de postbus stopt zonder postzegel, wie weet wordt hij door iemand anders gepost.
We gingen met een aantal van ons verder met de gids naar een lavagrot, het is me niet helemaal duidelijk hoe zo’n grot in het lava is ontstaan, het was een bijzondere ervaring. De grot liep schuin naar beneden af en verderop stond er water waar je dan steeds dieper in kwam.
Één van de groep was gaan snorkelen en zag ineens een pinguïn langs haar heen schieten, dit is dan ook de enige die op deze reis is gezien. De pinguïn is de op één-na-kleinste pinguïnsoort in de wereld.

Toen we aan boord waren, vertrok de boot gelijk naar Punta Ayora op Isla Santa Cruz.
Rond half 8 kwamen we bij Santa Cruz aan. Santa Cruz is het hoofdeiland van de Galapagos.
We lieten ons naar de wal varen en liepen ruim anderhalf uur op het hoofdeiland, zagen veel pelikanen in de bomen slapen en namen een terrasje. Het Santa Cruz is een rustig toeristenplaatsje met een paar gezellige barretjes, erg veel Pharmacia en veel (Padi-)duikscholen.
Nadat het bootje ons weer naar de boot had gebracht, ging Anita slapen en, omdat het zo lekker weer was, ik ben nog een tijdje aan dek blijven zitten lezen en typen.

Donderdag 10 maart dag 20

We moesten vroeg opstaan voor een bezoek aan het Charles Darwin onderzoekscentrum en de hooglanden van Santa Cruz. U komt in contact met de variëteit van het leven en geologie op de Galapagos eilanden (dit stond in de reisbeschrijving).
Echter het werd de grootste desillusie van deze vakantie. We konden de schildpadden alleen zien in een schildpaddendierentuin. We werden in een recordtempo door een soort sergeant-majoor door het Darwin centrum/de dierentuin gejaagd, geen tijd om rustig bij de schildpadden te kijken, geen tijd om een mooie foto met de schildpadden samen te maken.

Je gaat toch zeker naar de Galapagos om de schildpadden in het wild te zien, niet in een mini-kooitje (desondanks zijn de foto’s nog redelijk natuurlijk geworden). En ook de pinguïns waren voor mijzelf een hoofddoel om te zien.
Wilden we echt pinguïns en schildpadden in het wild zien dan hadden we de reis nog 2 dagen moeten verlengen (voor mij een tekortkoming van Fox om dit niet te melden, zeker omdat het maar 1 dag extra verblijf in Ecuador kostte).

Hierna werden we opgejaagd naar een busstation waar we 3 kwartier nutteloos moesten wachten, waarna de sergeant-majoor ons door de bus heen dirigeerde.
Na een rit van 3 kwartier, door een groen landschap, kwamen we bij een bootje (vgl. met onze channelboats), die ons overvoer naar het eiland Baltra (daar waar we geland zijn) en daar werden we met 120 personen in een bus met 46 zitplaatsen gestouwd. We kwamen na 10 minuten aan op het vliegveld. Hier was weer het gebruikelijke wachten tot we in het vliegtuig mochten.
We vertrokken mooi op tijd naar Quito.
De Galapagos was een bijzondere ervaring. Veel eilanden/jes met alleen maar natuur. Alle beesten bleven leuk om te zien. De big 5 van de Galapagos hebben we gezien (al is de schildpad met gemengde gevoelens). Degenen die ik sprak, hebben allen het gevoel, dit bezoek moet in de toekomst (waarschijnlijk met het herhaald kijken naar de foto’s) een plek krijgen.
Achteraf kan ik met genoegen stellen dat het geen straf was om voor beide lenzen een eigen camera te hebben, dat scheelde een heleboel gewissel en voorkwam vervuilen van de sensor (alles heeft een reden toch :)).