De mooie Andes

Dinsdag 1 maart dag 11

Vandaag reden we naar Riobamba via niet de kortste route, een route waar weinig toeristen komen.
De route verliep via Ambato, een provinciehoofdstad die overkomt als een rijk plaatsje. Het blijkt dat de stad in 1949 zo goede als verwoest is door een aardbeving en daardoor helemaal herbouwd is. Het is het centrum van het carnaval in Ecuador, uit het hele land komen ze hier naar toe, we zijn echter een week te vroeg om het te mogen beleven.
Er zijn grote markthallen/heel veel (particuliere) autoverkoop/(vracht)autoassemblage.
In het centrum liepen vele kleurrijke Indianen, helaas kwam het niet tot fotograferen.
Hier is het er dan van gekomen : het eten van de cavia, precies zoals ik het toch wel verwacht had : Anita niet en ik wel (al was het een klein stukje): het was goed gemarineerd vlees, wat iets weg had van konijn. Anita liep maar gelijk door naar een kraampje wat precies bij Surinamers hoort : bananenchips.
We reden rond de Chimborazovulkaan (6310 meter) door het hoogland, eerst zagen we kuddes koeien, later kuddes lama’s en tenslotte kuddes vicuña’s (een soort ree-achtige dieren), het hoogste punt was 4300 meter, dit was ook weer aan de ademhaling en de vegetatie (gras en wat kleine struiken) te merken.
Een bijzonder iets van de GPS in mijn telefoon : boven de 4080 meter sloeg hij om naar – 4080 en hoe hoger we kwamen, hoe minder diep we zaten, het hoogste punt stond het apparaat op – 3960.
Na de afdaling hadden we een lekkere picknick.
Hierna kwamen we in Riobamba aan, een gezellig plaatsje, waar we de centrale markt bezochten, hier lag veel groente en fruit uitgestald, Anita was helemaal in haar sas, maar vroeg zich wel bezorgd af of de mensen wel op tijd al die waar konden verkopen.
We waren nog getuige van de generale repetitie van een groot politiefeest/manifestatie, het leek wel een militaire parade te worden.
Hierna gingen we naar ons hotel, wat helaas iets buiten de stad lag. ’s Nachts is het in deze plaats best koud door de wind die vanaf de gletsjer komt aanwaaien.

Woensdag 2 maart dag 12

Onze eerste stop was het oudste kerkje van Ecuador in Santiago de Quito (Balvanera), waar we bij de stalletjes een klein schilderijtje voor de praktijk kochten en toekantje uit tagua-noot (ivoornoot, lijkt net echt ivoor).
Nu heeft ook de mobiele telefoon het begeven, what’s next.
De rit was door een mooi, groen berg/heuvelachtig landschap.
Hierna een spectaculaire treinreis van Alausí (2365 meter) naar Sibambe : El Nariz del Diablo (de Duivelsneus). De trein rijdt door een prachtige natuur langs diepe ravijnen en door indrukwekkende kloven. Het traject is zo steil, dat het alleen zigzaggend genomen kan worden. Vroeger mocht je op het dak zitten, maar sinds 2 Japanners dit niet overleefd hebben, mag het niet meer.
Daarna zijn we nog een klein uurtje door de stad gelopen. We zagen heel veel kleurige Indianen, maar ze waren ook nu weer helaas moeilijk te fotograferen, door Anita haar huidskleur en uitstraling lukte het soms een beetje.
We werden hier ook gelijk getuige van, zeg maar ingewijd in, het carnavalsgebruik in Ecuador: gooien met water(ballonnen); Anita straalde echt iets uit van het mag wel hoor, ze kreeg er dan ook de nodige tegen haar aan, ook werd er gegooid met ballonnen gevuld met zeepsop, die trof mij mooi in de nek.
We gingen verder door weer een fantastisch mooi en groen hoogland met hele diepe dalen (geen ravijnen). We passeerden plaatsjes waarvan uit de bevolking veel mensen naar de VS en Zuid-Europa gegaan zijn om te werken. Het geld werd dan naar het thuisfront gestuurd en hiervan worden dan hele mooie huizen gebouwd.
Tegen de avond bereikten we Cuenca (2549 meter) waar we in ons hotel ook lekker Italiaans (ik en de anderen van het gezelschap dan, van Anita was het eten te kazig) aten.

Donderdag 3 maart dag 13

Cuenca

’s Morgens reden we met de helft van de groep naar 3900 meter om een bezoek te brengen aan het Nationaal Park El Cajas. Het is regentijd en sowieso is het er vaak mistig, echter wij hadden geluk, het was een stralende dag en door de hoogte niet te warm. Er liggen in het park 299 meren.
We kregen een rondleiding (wandeltocht van 3 en half uur op die hoogte dus) door een lokale gids.
Hij liet ons van alles zien over de flora (fauna was er vandaag niet), o.a. de bijzonderheid van de op deze hoogte voorkomende, maar zeer zeldzaam aan het worden Polylepis-bomen (papierboom). Er waren vele bloemen, paddenstoelen en kleurrijke zompige mossen langs kristalheldere bergmeertjes.
Moe en voldaan lieten we ons daarna weer naar het hotel brengen.

Na een korte rustpauze zijn we daarna door de stad gaan wandelen.
De koloniale stad Cuenca wordt de mooiste stad van Ecuador genoemd en na vandaag kunnen wij ons daar goed in vinden. De prachtige binnenstad heeft o.a. veel oude kerken en gebouwen stammend uit de koloniale tijden. In 1999 heeft UNESCO het centrum van Cuenca tot cultureel erfgoed uitgeroepen, om dit te vieren is bestrating in de hele binnenstad vernieuwd.
De sfeer doet zeer provinciaal/ontspannen aan. Er lopen Indianen in hun kledij en er lopen mensen in de meest moderne kledij, de laatste groep ziet er goed verzorgd uit, beide groepen zijn mooie mensen om te zien.
We begonnen bij een schoenpoetser op het centrale plein Parque Calderón. Daarna de nieuwe kathedraal met zijn azuurblauwe koepels, een hele mooie kerk van binnen, net als de 4 andere kerken die we bezochten. Van de nieuwe kathedraal zijn de torens aan weerszijden van de hoofdingang niet af, de architect ontdekte pas tijdens de bouw dat het fundament zou bezwijken onder de druk van de afgewerkte torens mét klokken.
Hierna bezochten we de kleding-, bloemen- en centrale markt. Van eerste en de laatste vonden we dat de Zwarte Markt er niets bij is, zeker de centrale markt met zijn vele slagerijen, groente- en fruitstalletjes. Bij de slagerijen was goed te zien dat echt alles van een geslacht varken en geslachte koe gebruikt werd, dit tot rillingen van Anita.
Tenslotte bezochten we de Panamahoedenfabriek en het bijbehorend museum. Het heet wereldwijd Panamahoed door het gebruik bij de bouw van het Panamakanaal, echter de roots liggen in Cuenca. We zagen hoe de Panamahoed van jonge palmscheuten wordt geweven tot elegante hoed: Anita heeft er een mooie zomerhoed gekocht.
We wandelden via de nodige straatjes terug naar het hotel. Daarna gingen we opnieuw in de stad en waren getuigen van de aanvang van het carnaval en het gebruik hier om rijkelijk met schuim te spuiten. Hierna gingen we naar een Indiaas restaurant, denk ik “Is leuk voor Anita”, dit werd dan ook gelijk de eerste keer dat we echt slecht aten met een zeer trage bediening.

Vrijdag 4 maart dag 14

We vertrokken vroeg. De weg bracht ons door het Nationaal Park waar we gisteren gelopen hebben. Nu zagen we wel fauna : de nodige lama’s liepen er, waar we gisteren wel de hopen keutels van zagen; helaas was er geen tijd om naar toe te lopen.
Het weer was zo (ongekend) helder (zie verhaal gisteren) dat we de Chimborazovulkaan zagen, we rekenden uit dat dit 210 hemelsbreed was (dus bijna de afstand Amsterdam – Maastricht).
De rit voerde ons naar een hoogte van 4200 meter, waarna we geleidelijke afzakten naar vlakland op zeeniveau. We verlieten de Andes en reden verder langs plantages met cacao, bananen, rijst en suikerriet. Anita kon nog de beloofde (Agnes je gaat het zien) cacaovruchten plukken.
We reden door Guayaquil heen en vervolgden onze weg door een steeds dorder wordend landschap naar de badplaats Salinas aan de Pacific. We zaten hier in een mooi, ruim opgezet all-in hotel.
Anita en ik hebben beiden niets met dit soort plaatsen/stranden, dus na een korte wandeling door deze ook nog saaie plaats, waar we wel opbouw zagen voor het aanstaande carnaval, trokken we ons terug op de kamer met een paar heerlijke cocktails.

Zaterdag 5 maart dag 15

Salinas - Guayaquil

’s Ochtend hebben we nog een beetje gewandeld en foto’s gemaakt van lepelaars.
Na nog wat rommelen en doen (vooral de koffer klaarmaken voor de Galapagosreis) zijn we met 2 reisgenoten nog wat gaan drinken op een terasje, hierna reden we via hetzelfde dorre stuk van gisteren terug naar Guayaquil.
Guayaquil is de grootste stad van Ecuador (ruim 3 miljoen inwoners), heeft de grootste haven van het land (aan de Pacific) en is economisch de belangrijkste stad.
Na het inchecken namen we nog een kijkje in het leguanenparkje achter het hotel, er waren heel veel leguanen in het open park die overal liepen en in bomen lagen. We vervolgden de wandeling naar de mooi aangelegde boulevard.

Dit is ons laatste verslag van Ecuador. We kijken terug op een bezoek aan heel mooi, interessant land, buiten de kust om (gelukkig was dat maar 1 dag), mooie natuur, lieve, mooie mensen. Op zich ook helemaal geen verkeerd land om in te wonen, met een goed doorgaande wegenstelsel en bussysteem, buiten de kust heeft het een behaaglijke temperatuur. Enige probleem is de willekeur van de politie en de overheid.
Jaja, nu naar de Galapagos, ik denk niet dat we daar internet hebben, dan wordt het 1 verslag wanneer we weer terug zijn in Quito.
Ciao, Anita & Henk