Reis door de Himalaya

Nadat het eerste verslag aan jullie dan uiteindelijk op het web stond, denk je lekker te kunnen douchen, nee dus, ze hebben geen warm water, wat een verschrikking.
Gelukkig was Anita zo slim en lief om met de wel aanwezige snelkoker, warm water voor de wasbak te maken.
’s Nachts kreeg Anita al de nodige problemen (niet alleen hoogteziekte) en dat heeft 2 dagen geduurd, blij dat je dan een brede medische achtergrond hebt en ook het nodige bij je hebt.
Bij het ontbijt werd ik al gelijk geconfronteerd met de hoogteziekte die je hier kunt krijgen. De reisleidster stond me met betraande ogen op te vangen. Ze had het niet meer. Ik mocht dan wel van Winnie mijn naalden niet meenemen, maar natuurlijk toch gedaan in mijn eerste hulpset en binnen een half uur had ik met acupunctuur haar weer boven Jan, daarna heeft ze zich goed op de been kunnen houden met de Diamox van broer Ronald.
Ook anderen hadden best last, waarvan er eentje ook nog een acupunctuurzetje nodig had. Ikzelf heb helemaal geen last gehad, behalve dan iets kortademiger.

Maar goed, jullie willen vast iets lezen over Lhasa.
De eerste volle dag bezochten we als eerste het (winter)paleis van de Dalai Lama, Potala (o.a. bekend uit de film 7 years in Tibet). Een indrukwekkend gebouw op een heuvel aan de rand van het centrum van Lhasa. Om er binnen te komen, zijn er dezelfde veiligheidscontroles als op Schiphol, inclusief geen water, deo, enz. mee naar binnen. Lekker geen water als je 265 treden moet beklimmen, gelukkig was het niet warm. Het paleis zelf te omschrijven, ik zou niet weten hoe het moet, de bewerkingen, de vele beeldjes, kostbaarheden, doeken wel en niet beschilderd, muurschilderingen, goud, vele hele hoge Boeddha beelden, van alles van de verschillende Dalai Lama’s, hieraan was ook goed te zien, welke er meer en welke er minder van pracht en praal hielden. Over enkele Dalai Lama’s waren ook hele bijzondere verhalen te vertellen, wat ook weer een goed beeld gaf over het ontstaan en de ontwikkeling van het Tibetaans geloof.
Aan de voet van de heuvel was het een drukte van biddende Tibetanen, met hun gebedsmolens, bij de gebedsrollen, een fascinerend gezicht.
Hierna gingen we naar het zomerpaleis van de Dalai Lama, Nobulinka, relatief niet groot en sober, zoals ook zeker de laatste (nu nog levende) Dalai Lama graag wil zijn. Ook nu weer imponerend, zeker ook door de vele verhalen van de gids.

De volgende dag was er wat wijziging in het oorspronkelijke plan, bezichtigingen, activiteiten konden niet doorgaan, omdat de Chinezen vonden dat de monniken eerst opgevoed moesten worden na de opstand van 14 maart j.l. (deze datum loopt als de zoveelste negatieve rode draad door de Tibetaanse geschiedenis, sinds de Chinese overheersing).
Hierdoor kregen we een rondleiding en demonstratie in een Tibetaans Medisch Centrum, wat voor mij natuurlijk ook interessant is, mede omdat m.n. de diagnosestelling en de kruiden veel overeenkomst hebben met de acupunctuur.
We bezochten het Sera klooster, een dorp op zich, waar we boekdrukkunst zagen, nog helemaal handwerk, in het tempelgedeelten kwamen veel Tibetanen om hun kinderen te laten zegenen.
’s Middags bezochten we de Jongkar tempel, in het centrum en vlak bij het hotel, een drukke bedevaartsplaats en in de tempel weer indrukwekkende uitingen van het Tibetaans geloof. Leuk is ook dat je op alle heilige plaatsen zo ontzettend veel kaarsen van yak-boter ziet branden.
De rest van de middag bezocht ik, Anita lag te bed, wijken waar de Tibetanen woonden. Heerlijk om te slenteren, de huizen, de binnenplaatsen, de vrij schone straten, de vele winkeltjes en marktjes, het is gewoon niet te omschrijven hoe leuk dit is om te ervaren. En wat zijn de mensen vriendelijk en wat hebben ze een uitstraling.
Daarnaast word je meer dan triest van de overgrote hoeveelheid Chinese militairen, patrouillerend door de straten, bij iedere straathoek en bushalte. Onze reisleidster is 7 jaar geleden in Tibet geweest (moest toen vluchten uit Nepal) en herkent nog weinig van het oude Tibet, ze wordt er verdrietig van. In die korte tijd zijn er grote, brede geasfalteerde wegen gekomen, huizen en scholen uit de grond gestampt, veel meer elektriciteit; dit alles om het zo gestructureerd Chinees mogelijk te laten zijn. De reisleidster schat in dat over een aantal jaren (als de Dalai Lama dood is?) Tibet Tibet niet meer is.
Ik ben dan ook heel benieuwd naar de ervaringen van vrienden die al eerder in Tibet zijn geweest.

Op zaterdag hebben we Lhasa verlaten en zijn de Himalaya ingereden.
Op de hoogvlakte bezochten we een authentiek Tibetaans huis. Wat een ruimte en aan alles geen gebrek, wel lekker knus.
Daarna zijn we over een goede kronkelende bergweg gestegen naar 4900 m, waar we een mooi uitzicht hadden over het Yamdrokmeer, het meest heilige meer van Tibet, met zijn turquoise kleur. Vervolgens zakten we af tot 3900 m in het plaatsje Gyantse, waar we overnachten. We zagen niet veel sneeuw, maar wel indrukwekkend was het bergmassief, met slechts op sommige plekken watervallen.

Vandaag, zondag, hebben we in Gyantse de Kumbum, de grootste Stupa/pagode van Tibet met ontelbare Boeddha-beelden, heel mooi om te zien en hier mocht gefotografeerd worden, dus vele plaatjes gemaakt, het ernaast gelegen Pelkor Chöde klooster was tijdens de culturele revolutie aardig vernield, maar was nog zeker de moeite waard om te bezoeken.
Hierna liepen we nog door een Tibetaans wijkje, een keienwegdek, wat stinkend, voor ieder huis 1 koe met natuurlijk de nodige koeienvlaaien, die dan ook weer aan de muur van het huis gedroogd werden om daarna weer als brandstof te dienen.

Vanmiddag reden we door naar Shigatse, de een na grootste stad van Tibet. We bezochten hier het Tashilhunpo klooster, de zetel van de Punchen Lama, zeg maar een soort tegenhanger van de Dalai Lama. Het kloostercomplex had vroeger 8000 monniken en nu door de Chinezen nog maar 600. (Voor de spirituelen : onze reisleidster is vanhier in haar vorige leven als monnik gevlucht naar Nepal en herkende heel veel dingen, de rest vertel ik wel een keer mondeling.)
Het kloostercomplex is dus eigenlijk een dorp. Indrukwekkend is de 26 m hoge gouden Boeddha.

We hebben nog 2 dagen Tibet, we gaan morgen nog 2x goed stijgen, we slapen op 4400 m en we rijden op afstand langs de Mount Everest, het zicht is goed, dus jullie horen het de volgende keer van ons.

Groetjes uit een fascinerend en spiritueel Tibet, waar wij heerlijk weer hebben,

Anita en Henk

Cupping doe ik ook hoor, het hangt van de klacht af.
Het heeft zeker ontspannning van de spieren gegeven en die plekken blijven wel anderhalve week zitten.