sledehonden, sneeuwscooter, king crab, ijshotel

Dinsdag 16 februari 2010

Onze boottocht zat er weer op, na het ontbijt en koffers pakken arriveerden we om
9.45 in Kirkenes
We werden, in een sneeuwbui, opgehaald door de vriendin/schoondochter van de eigenaars van Sollia Gjestegård (bungalow).
Het werd een gezellige, informatieve rit, waarbij ook nog een ouder Engels echtpaar aanschoof.
We begonnen gelijk met de sledehondentocht (www.storskog.no).
Na het aantrekken van koude-beschermende kleding, maakten we kennis met de honden, kregen alvast het nodige te horen over de honden, we kregen instructie hoe om te gaan met de slee tijdens het trekken en zagen hoe de honden ingespannen werden.
De tocht zelf was een heerlijke, perfecte, ontspannen belevenis: leuk om te doen, bijzonder de interacties tussen de honden zelf op te merken, mooi landschap en perfect de dikke, mooie sneeuwlaag en bovenal niet erg koud (-8o met volop zon/geheel blauwe hemel). Nu snappen we beiden weer heel goed wat we zo mooi vinden aan een dik pak sneeuw.
Kort na het begin, ging de slee iets van het voorbewerkte pad af en ging op zijn kant, waardoor Anita kopje onder ging in de losse sneeuw. Ik kon het niet nalaten om eerst foto’s te maken met de ook door de sneeuw bedolven camera en dan haar te bevrijden tussen slede en naaldboom, de honden hebben dan wel de slechte gewoonte om te blijven trekken, Anita zat dus lichtjes klem.
Na zo’n anderhalf uur, met meerdere pauzes, waren we terug. Anita kreeg het compliment dat ze wel heel goed de slede bestuurd had, want meestal gaat het fout wanneer degene op de slede (ik dus) een stuk zwaarder is dan de bestuurder.
We maakten nog kennis met de 10 puppy’s van 10 weken oud, wat een rustige beesten vergeleken met het beeld wat je hebt van puppy’s en vergeleken met de blaffende sledehonden.
Hierna hadden we een voortreffelijke lunch en konden we mooi informatie uitwisselen met de 3 Britten.
Na de lunch een leuke diapresentatie over het gebied en de honden, hiermee werd gelijk duidelijk waarom de honden er anders uit zien zijn dan wij verwachtten. Ook liet hij dia’s zien van wedstrijden waaraan hij met de honden had deelgenomen.
De eigenaar is echt een leuke enthousiaste verteller, waarvan de hobby uitgegroeid is tot professie.
Hierna kregen we ons bungalowtje toegewezen, schoon, klein, lekker warm.
De 3 en halve uur vrij benutten we om wat te lezen, te typen, te rusten en om naar de Russische grens te wandelen.
Bij de Russische grens waren we wel 10 meter verder gelopen dan toegestaan, wat weer resulteerde in een gezellig gesprek met een Noorse grensmilitair. We mochten echt niet verder door om te kijken en te fotograferen, fotograferen was ook buiten de grens slechts toegestaan met een lens tot 50mm, daar sta je dan met je 200mm lens en dan nog je digitale correctie van 1,6. De jonge militair deed het echt uiterst vriendelijk en coulant. Hiermee gaf hij nog eens extra mee, wat we deze reis merkten hoe vriendelijk, vertellend, geïnteresseerd, goed geïnformeerd de Noren zijn.
Hierna 18.00 – 21.00 sneeuwscootertocht.
We werden opgehaald door een gezellige, zeer bespraakte Noor die ook weer veel verteld en vroeg. Je had op een positieve manier het gevoel dat je in een toneelstuk beland was.
Tijdens deze tocht gingen medewerkers van de beide Rica hotels mee, om hun kennis te laten maken met het sneeuwscooterbedrijf.
Na het passen van beschermende kleding en wat instructie, begon de tocht. In het begin was het even wennen, later ging het scooteren goed (best snel, ook voor een snelheidsduivel als mij). De temperatuur zakte naar -20o en met de snelheid was het dus qua gevoel nog veel meer. De kleding was zeker niet optimaal, dus we kregen al snel last van wat koudeverschijnselen van handen en voeten. We hebben het overleefd.
Het was heel leuk om te doen, maar een volgende keer zouden we het zeker overdag doen: je ziet dan de natuur en het eventuele Noorderlicht is ook op een andere manier te zien.
Halverwege liet de gids ons een authentiek huisje zien (ruim 150 jaar oud), we zouden er koffie drinken, echter in de kist waren ze de kopjes vergeten. Dus we keerden terug zonder verwarmertje.
Bij terugkomst gingen we met z’n allen in de Samen-tent zitten, rondom het kampvuur en kregen koffie, gedroogd rendiervlees en BBQ-worstje, daarbij werden de nodige verhalen van het leven in de omgeving/gebeurtenissen tijdens de 2e Wereldoorlog verteld, echt goede, leuke informatie.
Na afloop zagen we nog Noorderlicht, heel kort, maar duidelijk. Echt balen dat de camera bevroren was.
We kwamen een uur later dat verwacht bij ons bungalowtje, waar we nog een heerlijke maaltijd voorgeschoteld kregen en leuk en informatief gesprek met de kok en kokkin hadden. O.a. over dat het hoofdgebouw tijdens de 2e Wereldoorlog een ziekenhuis was, omdat het ziekenhuis van Kirkenes gebombardeerd was en het was een sanatorium voor kinderen geweest. De huidige eigenaars zijn er sinds 10 jaar.

Woensdag 17 februari 2010

We konden wat uitslapen, want we zouden om 10.20 opgepikt worden voor de:
10.00 – 14.00 King crab safari
We werden opgehaald door een grote bus, het was een grote groep van mensen die in Kirkenes verbleven en mensen die vanaf de Hurtigruten voor de trip kwamen.
Het resort, van waar de safari begon. lag mooi aan een, gedeeltelijk dichtgevroren, fjord. Een hoek waar de nevel tegen de bomen aandreef, zag er sprookjesachtig uit.
De groep werd in tweeën gesplitst, wij kregen eerst een fotopresentatie over de crabben, de regio, het leven in het water en de activiteiten van het bedrijf door het hele jaar heen.
In onze groep zaten 3 mensen uit Lauf, hadden met mijn neven en nicht in de klas gezeten, dus dat schiep gelijk een band.
Tijdens het king crab vissen had ik tevens gekozen voor zwemmen in het fjord. Je kreeg hiervoor een speciaal pak.
In de tijd dat wij in het water lagen, ging de eigenaar duiken naar crabs, met de eerste groep haalde hij ze met netten omhoog, nu met de hand.
Langzamerhand begon het bij mijn linker kuit wat te lekken, wat toch wel koud aanvoelde, het water was immers 0o, dus tijd om aan land, in dit geval ijs, te gaan.
Hierna terug naar het hoofdgebouw. Daar hebben we lekker de verse crab gegeten echt een delicatesse, smaakvol en waar krijg je verder zulke verse king crab.
Terug in bungalow bleek dat we mee konden rijden naar het Rica hotel waar we opgepikt zouden worden voor het sneeuwhotel.
In het Rica even internetten en foto’s bij werken en vertrek naar het:

Sneeuwhotel Kirkenes
We werden om precies 18 uur opgepikt.
In het hotel, bij de receptie (eigenlijk een grote iglo), werd ons uitgebreid uitleg gegeven over het ontstaan van het hotel, de huisregels en hoe te slapen in de slaapzak bij een kamertemperatuur van -5o.
De kamers lagen in 2 vleugels vanuit de centrale receptie, we konden naar onze kamer.
De bedranden waren van ijs en de bodem van samengeperste sneeuw met daarop een tempurmatras, dus op zich niet verkeerd liggen.
Hierna konden we uitgebreid de andere kamers fotograferen, best moeilijk, omdat het allemaal wit of ijs was, met hier en daar wat verlichting. Sommige muren en stukken ijs waren mooi uitgehouwen.
Hierna was er een goede maaltijd in een houten (verwarmd) bijgebouw. De maaltijd werd knap uitgerekt, waarschijnlijk om ons bezig te houden :). Ook het toiletgebouw, de sauna en de opbergplaats van de lakenzakken en slaapzakken waren houten (verwarmde :)) bijgebouwen.
Om 20.30 Sneeuwschoentocht: stond gepland, ging helaas niet door, de temperatuur was gedaald naar -23o.
Uiteindelijk gingen we zo rond half 12 naar de slaapkamer. We zagen nog 2x het Noorderlicht, ook nu weer redelijk duidelijk (alleen groen), maar heel moeilijk te fotograferen.
Ik dook gelijk in de slaapzak met kleding en al, Anita wilde nog even douchen en in de speciaal gekochte kleding de zak in. Ik vind slapen in een lakenzak en slaapzak verschrikkelijk, maar het kon nu niet anders. En je moest er helemaal in om niet koud te worden, ik was vertrokken toen Anita kwam. Anita vond dat ze goed geslapen had, ik vond het een gebroken nacht in zo’n zak, waar je hoofd niet uit kan door de koude en je ook niet lekker kan draaien.

Donderdag 18 februari 2010

Anita was al weer vroeg uit de veren om naar de sauna te gaan, ik bleef nog even liggen om dan niet echt uitgerust snel weer mijn trui, snowboots en jas aan te doen.
Hierna ging ik nog vele foto’s maken en daarna samen ontbijten.
Om 9 uur werden we weer naar het Rica hotel gebracht om van daar naar het vliegveld gebracht te worden.
11.30 – 13.40 : SAS Kirkenes – Oslo/Gardermoen
De koffers kwamen snel en we hadden gelijk een aansluiting naar Oslo Sentral stasjon, waar het Thon Hotel Opera, Oslo direct naast het station lag.
Na het inchecken en verfrissen (was in het ijshotel, zeker voor mij, niet zo gelukt) zijn we lekker door de stad gelopen, alle grote/bekende winkelstraten hebben we gezien, waarbij het de gehele tijd licht sneeuwde. Tijdens het wandelen ben ik door een combinatie van hulp van mijn trouwe beschermengel en mijn sporadisch ernstige argwaan net niet gerold van mijn portemonnee; dit is wel het laatste wat ik in een Scandinavisch land had verwacht.
We zijn tenslotte in een goed restaurant in Akerbrygge gaan eten. Deze wijk heb ik ook mijn vorige 2 bezoeken aan Oslo als zeer gezellig ervaren, maar je merkt nu echt wel dat het winter is en geen zomer.

Vrijdag 19 februari 2010

Rustig opstaan en ontbijten, koffers inpakken en in bewaring geven.
Daarna wilden we op het operagebouw naar boven lopen (vgl. NINT in Amsterdam) om een mooi uitzicht te krijgen over Oslo, maar helaas het was gesloten door de vele sneeuw die er op lag.
Bij om het gebouw heen lopen konden we in de verschillende werkruimten kijken, o.a. ateliers voor pruiken, kleding (wel 100 naaimachines stonden er), rekwisieten en decorstukken; indrukwekkend.
Hierna reden we met de tram naar het Vigelandsparken, waar 192 bronzen en granieten beeldhouwwerken te zien zijn, inclusief een zuil opgebouwd uit 121 menselijke figuren. Ondanks de sneeuw was een goed beeld te krijgen van de beelden.
We kregen het langzamerhand koud (het was -9o en het waaide) en zijn weer met een andere tram naar het centrum gereden, tijdens het rijden door de stad zie je dat Oslo een hele mooie stad is met veel mooie, statige, grote gebouwen en huizen.
In het centrum hebben we, ook om de tijd te overbruggen, de nog nodige overdekte winkelcentra (was droog en warmer) bezocht en wat spulletjes voor ons zelf gekocht.
Hierna met de trein naar het vliegveld en bij de controle ging het natuurlijk weer eens fout, ik had mijn zakmes in mijn rugtas laten zitten. Dit keer waren ze zo vriendelijk om me te helpen dat ik het per post naar huis kon sturen, kijken of het aankomt.
20.10 – 22.15 : KLM Oslo/Gardermoen – Amsterdam
Het vliegtuig maakte zich al om 20.00 los van de pier, maar door het de-icen vertrok het pas om 21.25.
Om 22 uur landen we, werden door Reinier opgepikt en waren lekker snel thuis.


We kunnen zeggen dat we een hele mooie, bijzondere en ontspannen vakantie hebben gehad met allemaal hoogtepunten. Voor Anita waren de hoogtepunten de Kingcrab (eten en vasthouden) en het ijshotel, voor mij de sledehondensafari en het dobberen in de Barentszzee. Het ijshotel vond ik heel mooi, maar er slapen is niet een topper maar wel heel bijzonder. De sneeuwscooter zouden we beiden nog wel eens willen doen, maar dan overdag en met betere kleding.
Fototechnisch was het een ideale vakantie om te oefenen met vele sluitertijden en ISO-waarden.
Naar Kirkenes willen we zeker nog wel eens terug ’s zomers en ’s winters, voor mij geldt daar nog bij de bijzondere situatie tegen de Russische grens aan, zo dicht bij Moermansk heeft toch wel iets.
Noorwegen heeft qua keuken een slechte naam, wij hebben er niets van gemerkt, we hebben iedere dag heel goed en lekker te eten gehad.